Najczęstszym objawem świądu sromu u kobiet jest liszaj twardzinowy jako choroba autoimmunologiczna o nieznanej etiologii. Zmiany najczęściej dotyczą skóry i błon śluzowych okolic płciowych i często współistnieją z innymi chorobami autoimmunologicznymi np. chorobami tarczycy , Hashimoto. Liszaj twardzinowy objawia się często uporczywym świądem, ale może mieć też przebieg bezobjawowy. Jednakże przebieg tej choroby wiąże się z przewlekłym zapaleniem skóry, powstawaniem licznych nadżerek, bliznowaceń, przetok skórnych oraz zaniku skóry. Wiąże się to również z zanikaniem warg sromowych mniejszych i atrofią błony śluzowej przedsionka pochwy. Żołądź łechtaczki jest narażona na przesunięcie związane ze zmienioną zapalnie skórą co nierzadko wymaga interwencji chirurgicznej. Rozpoznanie liszaja twardzinowego wymaga weryfikacji histopatologicznej poprzez pobranie wycinka fragmentu skóry sromu. Weryfikacja histopatologiczna jest niezbędna przed leczeniem aby zidentyfikować pacjentki ze stanem przedrakowym określanym jako neoplazja wewnątrz nabłonkowa ( VIN) i rakiem płaskonabłonkowym. Leczenie farmakologiczne w postaci sterydów nie jest skuteczne u pacjentek pomenopauzalnych, u których występują objawy atrofii urogenitalnej.

Nowym sposobem terapeutycznym zwalczania liszaja twardzinowego ze świądem sromu u pacjentek postmenopauzalnych jest zastosowanie  autoimmunologicznego preparatu krwiopochodnego zawierającym skoncentrowane płytki krwi. Otrzymuje się go z krwi żylnej pobranej od pacjentki, a następnie jej odwirowanie.  Zawiera on znaczne stężenie tzw. czynników wzrostu płytek pochodnych, które odgrywają kluczową rolę w procesie regeneracyjnych tkanek.

Terapię świądu sromu z rozpoznanym liszajem twardzinowym u pacjentek postmenopauzalnych zaleca się w odstępach 4 – 6 tydniowych przy trzykrotnym podaniu.

CENA ZABIEGU SROMU, KROCZA I POCHWY: 1000,00 zł